საქართველოს ხალხური ქორეოგრაფიის თვალსაჩინო მოღვაწეები

Abstract

ავთანდილ თათარაძე - ქორეოგრაფი; ნინო შალვას ასული რამიშვილი – ბალეტის მსახიობი, ბალეტმაისტერი, ილია სუხიშვილთან ერთად ჩამოაყალიბა ახლანდელი ქართული ნაციონალური ბალეტის სახელმწიფო აკადემიური დასი. იყო მისი წამყვანი მოცეკვავე, ქორეოგრაფი და სამხატვრო ხელმძღვანელი; ილიკო სუხიშვილი - მოცეკვავე, საქართველოს ხალხური ცეკვის სახელმწიფო აკადემიური ანსამბლის დამფუძნებელი; დავით ჯავრიშვილი - ქართული მხატვრული ტანვარჯიშის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, ცნობილი ბალეტმეისტერი და ეროვნული ქორეოგრაფიის მკვლევარი, 80-მდე ქართულ ხალხურ ცეკვას შესძინა სცენური სიცოცხლე; ელენე (ლილი) გვარამაძე – ქართველი ბალერინა, პედაგოგი, ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი (1966), პროფესორი (1973). საქართველოს სსრ სახ. არტისტი (1941), ბიოგრაფია: სწავლობდა თბილისში, მ. პერინის სტუდიაში (1922–28). 1930 დაამთავრა ლენინგრადის ქორეოგრაფიული სასწავლებელი (ა. ვაგანოვას კლასი), 1934 თსუ–ის იურიდიული ფაკულტეტი. 1930–48 იყო თბილისის ზ. ფალიაშვილის სახელობის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტი. შესრულებული აქვს ფასკუნჯის (პუნის „კუზიანი ცხენი“), ტაო ხოას (გლიერის „წითელი ყვავილი“), ოდეტაოდილაიას (ჩაიკოვსკის „გედის ტბა“), კიტრის (მინკუსის „დონ კიხოტი“), მარიას (ასაფიევის „ბაღჩისარაის შადრევანი“), ესმერალდას (პუნის „ესმერალდა“), სილფიდის („შოპენიანა“), იდორას (იანოვსკის „ფერენჯი“), მანიჟეს (ბალანჩივაძის „მთების გული“), ციალას (თაქთაქიშვილის „მაყვალა“) და სხვა. როლები მისი ქორეოგრაფიული ტექნიკა გმირების ფსიქოლოგიური სამყაროს მხატვრულ რეალისტურ გამოსახვას ემსახურებოდა. გვარამაძემ ფართოდ გაითქვა სახელი ცეკვა „ქართულის“ შესრულებითაც. 1934–იდან იგი კვლევით მუშაობას ეწევა ქართულ ქორეოგრაფიული ხელოვნების დარგში; ირაკლი (ჯანო) ბაგრატიონი - მოცეკვავე, ქორეოგრაფი, მუსიკალური მოღვაწე. საქართველოს სახალხო არტისტი (1967). 1933-1946 თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სოლისტი; ირაკლი ორჯონიკიძე - მოცეკვავე;