სკოლაში მისაღები ბავშვების სია და მათი წლოვანება

Abstract

ნესტორ გოქაძე - პედაგოგი. სასწავლებელშივე გადაწყვიტა მასწავლებლობა და ამ დროიდან დაიწყო მოღვაწეობა სამასწავლებლო ასპარეზზე, რასაც ამასთანავე ერთვოდა პოლიტიკური აქტიურობა, მიმართული მეფის წესწყობილების წინააღმდეგ. ის მეგობრობდა დავით კლდიაშვილთან და სილოვან ხუნდაძესთან,ასევე იცნობდა და პირადად შეხვედრია ილია ჭავჭავაძეს. 1908 წლიდან ნესტორი მისსავე უბნის, საფიჩხიის ბავშვთა მდგომარეობას სწავლობდა და გამოარკვია, რომ 200-ზე მეტი სასკოლო ასაკის ბავშვი სკოლაში ძირითადად სიღარიბის გამო არ სწავლობდა. ამ ბავშვებს ქალაქის სასწავლებელში გზა დახურული ჰქონდათ, რადგან სწავლის ფული დიდ ტვირთად აწვებოდა ოჯახებს... ასე მიიღო გადაწყვეტილება მიემართა მთავრობისათვის -ქალაქის გუბერნატორის და განათლების ინსპექტორისათვის. ნესტორმა მკაფიოდ გამოკვეთა ამ უბნის განათლების პრობლემა და ძალისხმევის შემდეგ მიაღწია იმას, რომ დართეს ნება გახსნილიყო ერთკლასიანი სკოლა და მასწავლებლის ჯამაგირი 78 მანეთი აეღოთ იმ თანხიდან, რაც სწავლის საფასურის სახით შემოვიდოდა. 1808 წლის სექტემბრიდან ნესტორ გოქაძემ თავისსავე სახლში გახსნა ორკლასიანი სკოლა, რომელიც შემდეგ გააფართოვა და საბოლოოდ კი სახაზინო სახსრების უკმარისობის და გუბერნატორის უარის გამო უბნის მცხოვრებლებთან ერთად საკუთარი სახსრებით შეიძინა მიწის ნაკვეთი, სადაც საკუთარი ძალებით დაიწყო სკოლის მშენებლობა. სკოლის მშენებლობის დროს მუშახელი ბავშვების მშობლები იყვნენ, მუშაობდნენ უსასყიდლოდ და შემდეგ სწავლის ქირისაგან გათავისუფლდებოდნენ. ნესტორის თაოსნობით აგებული ორკლასიანი სკოლის შენობის გახსნა მოხდა 1910 წლის 1 იანვარს. გამგე მასწავლებლად თავად ნესტორი დაინიშნა, რომელიც მისთვის დამახასიათებელი ენერგიით შეუდგა სკოლის მოვლა-პატრონობას. ცხადია, დროთა განმავლობაში მისი ხელმძღვანელობით და მონაწილეობით კეთილმოეწო სკოლის ეზო, გაკეთდა ქვის ყორე, ჭიშკარი, გაიჭრა გზა სხვა ქუჩიდან სკოლამდე, გაკეთდა საპირფარეშოები, ხეხილიანი ეზო და საბოლოოდ, 1917 წელს, როგორც იქნა სკოლა მთლიანად გადავიდა ქალაქის ხარჯზე.