დარეჯან(დოდო) ხიმშიაშვილი-ვადაჭკორია

Abstract

ანა ყიფიანის შვილიშვილის შვილთაშვილი და დარეჯან(დოდო) ალექსანდრეს ასული ხიმშიაშვილი-ვადაჭკორია(1923წ. 15 ივნისი, ქალაქი ქუთაისი – 2017წ. 22 დეკემბერი, ქალაქი თბილისი) – მწერალი, მთარგმნელი, ისტორიკოსი, მაიკო ბაგრატიონ-დავითიშვილის შთამომავალი

//,,ქალბატონო დოდო, რატომ აირჩიეთ ნაწარმოების სათაურად მზისფერი კაბა? და იქნებ მითხრათ, რას ნიშნავს ეს უკანასკნელი?’’ – ,,რა მნიშვნელობა აქვს ახალია თუ ძველი კაბა, რამდენად სქელი ან თხელი ქსოვილითაა იგი წარმოდგენილი? ანდა, სინამდვილეში, თუ რა ფერისაა ის?! მთავარია, ვინმეს სწორი შეფასებისთვის ქმნილების არსებას ჩავწვდეთ ბოლომდე, ანუ ნებისმიერი ადამიანის ნებისმიერ სამოსში მზის უხილავი სხივების გალანდვა, გატარება, შევნიშნოთ...’’//

//,,ქალბატონო დოდო, დაბადების დღეს გილოცავთ!’’ – ,,ზურიკო, რამ გაგახსენა ჩემი თავი?’’ – ,,რას ამბობთ, ქალბატონო დოდო! რას ამბობთ?’’ – ,,გახსენებით, რატომღაც, მე დღეს რამდენჯერმე ნელიკო გამახსენდა’’. – ,,ისე, ქალბატონო დოდო, რატომ არ გაქვთ დაწერილი რაიმე ნელიკო რუხაძის ძალიან ლამაზ და დარდიან ცხოვრებაზე?’’ – ,,ზურიკო, მე შენ ამ თხოვნას აგისრულებ...’’ აღნიშნული საუბრიდან რამდენიმე თვეში ქალბატონი დოდოს მდგომარეობა დამძიმდა, ხოლო მწერლის გარდაცვალების დღეს, ანუ 2017 წლის 22 დეკემბერს, გაზეთ ,,ლიტერატორულ საქართველოში’’ ამ იშვიათი ადამიანის ბოლო ნაწარმოები ,,ქვით ჩამსხვრეული ბედნიერება’’ დაიბეჭდა. მოკლედ, ჩემი სურვილი ასრულდა. //